Levensbeschrijving van Jacques Ringel
Jacques woonde tot zijn trouwen in 1955 in Amsterdam.
Vanaf zijn kindertijd was hij bezeten van toneel, poppenkast spelen, verhalen en gedichten schrijven.
Later kon hij als regisseur veel van zijn talenten hierin kwijt. Hij regisseerde meerdere gezelschappen in Amsterdam en in Noord Holland. Daarnaast studeerde hij glansrijk af als een van de eerste logopedisten.
In Beverwijk kreeg hij de kans om op 25 scholen kinderen die spraakles nodig hadden les te geven. Ook startte hij een prive-praktijk met prachtige resultaten. De luchtverontreiniging van de Hoogovens deed ons verhuizen naar Klarenbeek in 1967. Daar kreeg hij bij de Gemeente Voorst een vaste aanstelling als logopedist. Jaren lang reed hij met zijn "logo-mobiel" alle scholen van de Gemeente af. Daardoor heeft hij heel veel kinderen kunnen helpen.
Een grootschalig onderzoek naar de invloed van de TV op het schoolresultaat was baanbrekend. Niet aangesloten bij het "logopedisten platform" werd hem deze actie niet in dank afgenomen. Jacques verkoos zijn eigen weg!
Wij zouden een theater beginnen in onze verbouwde boerderij in Klarenbeek. Plannen die al in een vergevorderd stadium verkeerden en waarvoor de goedkeuring vanuit Den Haag al was verkregen werden door de Gemeente Voorst tegen gehouden met de woorden: van ons hoeft u geen medewerking te verwachten, wij voelen niets voor cultuur.
In 1969 verlieten wij Klarenbeek en vestigden ons in Apeldoorn.
Hier begon Jacques weer een prive-praktijk. Hij verzorgde ook wekelijks een gedichten-column in de Stedendriehoek ( een gratis huis-aan-huisblad), maar wel met een heel grote oplage in 3 steden.
Zijn dichterschap gebruikte hij om actuele gebeurtenissen kritisch, maar soms ook humoristisch in dichtvorm te verwoorden. Zijn boodschap, zoals hij dat noemde, kwam nu in educatieve vorm tenminste achter de voordeur. Hij verkoos dit boven het elitaire dichterschap. Overigens heeft hij in heel Nederland zijn gedichten als voetstappen achter gelaten.
Het oorlogsverleden uit zijn jeugd (zijn vader was Jood) heeft een groot stempel gedrukt op zijn werk. Getuige zijn ontroerende 4 Mei gedichten. Als therapeut, logopedist en warm voelend mens, kan zijn leven met recht zinvol genoemd worden.